νομάδας

ο και νομάς, ο, η (ΑΜ νομάς, -άδος)

1. αυτός που βόσκει αγέλη ζώων και περιπλανιέται μαζί με αυτά από τόπο σε τόπο κυρίως για βοσκή

2. στον πληθ. νομάδες

νομαδικές, περιπλανώμενες φυλές, φυλές που περιφέρονται από τόπο σε τόπο για ανεύρεση χώρου για βοσκή (α. «οι νομάδες Βεδουίνοι» β. «νομάδες Σκύθαι», Πίνδ.)

νεοελλ.

αυτός που δεν έχει μόνιμο τόπο κατοικίας

αρχ.

1. (για τον Οιδίποδα) περιπλανώμενος, εκτεθειμένος για νομή στον Κιθαιρώνα, στο ύπαιθρο

2. ως επίθ. α) ποιμενικός

β) σχετικός με τη Νουμιδία ή αυτός που προέρχεται από τη Νουμιδία, νουμιδικός

3. (ως εθνικό όν.) ὁ, ἡ Νομάς

ο κάτοικος τής Νουμιδίας

4. το θηλ. α) μτφ. η πόρνη

β) ως επίθ. (για κρήνη) αυτή που ποτίζει τα ρείθρα ποταμού («οὐδ' ἄυπνοι κρῆναι μινύθουσιν Κηφισοῡ νομάδες ῥεέθρων» — κρήνες που τρέφουν τα ρεύματα τού Κηφισού, Σοφ.)

5. φρ. α) «νομὰς τράπεζα» — δίαιτα νομάδων

β) «δάμαλις νομάς» — αγελάδα παχιά, σιτευτή

γ) «νομάδες περιστεραί» — άγρια περιστέρια

δ) «νομὰς ὄρνις» και «νομάς» — ινδική όρνις.

[ΕΤΥΜΟΛ. < νομός / νομή + κατάλ. -άς, -άδος (πρβλ. μον-άς)].